Ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, ο Karim Foda και η Mariama Sow συζητούν πώς το ποδόσφαιρο έχει βοηθήσει στην ενίσχυση της ενότητας και στην προώθηση της κοινωνικής προόδου σε ορισμένα αφρικανικά έθνη.
Ως μέρος της ετήσιας εκπομπής «Ten things to toss» της Washington Post, ο Shadi Hamid υποστηρίζει ότι είναι καιρός να αποσυρθεί ο όρος «μετριοπαθείς μουσουλμάνοι». Η επισήμανση των μουσουλμάνων ως «μετριοπαθών», γράφει ο Hamid, έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει κακές αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής και καταδεικνύει μια παρανόηση των ίδιων των κοινωνιών που εργαζόμαστε για να αλλάξουμε.
Σε μια ολοκληρωμένη νέα μελέτη που διεξήγα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τίτλο Μια σταθερή Αίγυπτος για μια σταθερή περιοχή: κοινωνικο-οικονομικές προκλήσεις και προοπτικές, εξετάζω μερικούς από τους βασικούς κοινωνικοοικονομικούς, πολιτικούς, ασφάλειας και περιβαλλοντικούς παράγοντες αστάθειας στην Αίγυπτο. επόμενες πέντε δεκαετίες.
Οι Αιγύπτιοι γενικά αγνοούν τη βία που συμβαίνει τακτικά στο Σινά, γράφει ο Δρ. Χ.Α. Hellyer. Το κράτος και τα μέσα ενημέρωσης είναι πιο αδύναμα σε αυτήν την περιοχή, επομένως οι προσπάθειες της Αιγύπτου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στο Σινά θα απαιτήσουν περισσότερη διαφάνεια για να αποτραπεί η εξάπλωση του χάους σε άλλους Αιγύπτιους.
Ο Αιγύπτιος παρουσιαστής του talk show Bassem Youssef πρόσφατα υπέβαλε καταγγελία εναντίον του για «προσβολή» του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι στο πρόγραμμά του. H.A. Η Hellyer γράφει ότι η αντίδραση στην εκπομπή υπογραμμίζει δύο βασικά ζητήματα για την Αίγυπτο μετά την επανάσταση: την ελευθερία της έκφρασης και την αντίδραση της αιγυπτιακής κοινωνίας στην κατάχρηση της θρησκείας για θρησκευτικό, πολιτικό όφελος.
Η εκτέλεση των Αιγυπτίων στη Λιβύη από το Ισλαμικό Κράτος έφερε ένα αποκαλυπτικό μήνυμα σε όλους τους Χριστιανούς. Ο Will McCants εξηγεί γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στις προφητείες του τέλους των καιρών του ISIS.
Ο Shadi Hamid παρακολουθεί την εξέλιξη των ισλαμιστικών πολιτικών κομμάτων πριν και μετά την Αραβική Άνοιξη, αναλύοντας πώς τα αυταρχικά καθεστώτα, οι ισλαμιστές, οι κοσμικοί και άλλοι στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Λιβύη και την Τυνησία αγωνίστηκαν να κυβερνήσουν.
Εκτός από την εστίαση των μέσων ενημέρωσης σε μερικούς επιλεγμένους ηγέτες Σαλαφί, οι Σαλαφίτες της Αιγύπτου συχνά αψηφούν τις επίσημες πλατφόρμες των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών τους. Στη νέα της εργασία, A Ripple Beneath the Surface: Trends in Salafi Political Thought, η Kent Davis-Packard εκθέτει μια εξέλιξη στη σκέψη των Salafi αφού το πιο εξέχον πολιτικό τους κόμμα, Nour, υποστήριξε την ανατροπή της κυβέρνησης της Αιγύπτου που υποστηρίζεται από τους Μουσουλμανικούς Αδελφούς.
Η Anne Kamau συζητά τον αυξανόμενο αριθμό εργατικών απεργιών που συνεχίζουν να παραλύουν την Αφρική και υποστηρίζει ότι οι μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, η αναθεώρηση των κατώτατων μισθών και οι δίκαιες διαπραγματεύσεις με τη συμμετοχή των συνδικάτων θα βοηθούσαν πολύ στην ελαχιστοποίηση των απεργιών.
Οι ενέργειες μιας μειονότητας δεν πρέπει να αντιπροσωπεύουν μια ολόκληρη κοινότητα, είτε είναι Μουσουλμάνος είτε Κόπτης Χριστιανός, υποστηρίζει η H.A. Hellyer. Αντί να χρειάζεται να ζητούν συγγνώμη για τις ενέργειες μερικών ατόμων, λέει ο Hellyer, αυτές οι κοινότητες θα πρέπει να επαινεθούν για την καταδίκη του υβριστικού περιεχομένου και της βίας.
Ο Djavad Salehi-Isfahani αναλύει τους διαφορετικούς τύπους ανισότητας στην Αίγυπτο που οδήγησαν σε εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης.
Ο Αιγύπτιος κωμικός Bassem Youssef επέστρεψε πρόσφατα στον αέρα μετά από τέσσερις μήνες παύσης. Ενώ ο Γιουσέφ είχε προηγουμένως επιτεθεί για την κριτική του προς τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και τον Μόρσι, τώρα επικρίνεται για προσβολή του στρατού. H.A. Ο Hellyer συζητά τον ρόλο του Youssef ως ειλικρινούς καθρέφτη στην κατάσταση πραγμάτων της αιγυπτιακής κοινωνίας και στο «περιθωριακό, άτακτο, μεσαίο» κοινό του Youssef.
Από την εξέγερση του 2011 κατά του Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, η χερσόνησος του Σινά -που ήταν μια ζώνη ασφαλείας μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ- γίνεται όλο και πιο άνομη και ασταθής, απειλώντας και τις δύο χώρες. Ο Zack Gold υποστηρίζει ότι το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Χαμάς θα πρέπει να συνεργαστούν για να εξασφαλίσουν το Σινά σε μια απίθανη συνεργασία αμοιβαίων συμφερόντων.
Ο Shadi Hamid εξετάζει πώς και γιατί το Ισλάμ, ο ρόλος της σαρία και η «λαχτάρα» για ένα χαλιφάτο επηρεάζουν την υποστήριξη του ISIS (γνωστό και ως Ισλαμικό Κράτος ή ISIL). Υποστηρίζει ότι το Ισλάμ είναι ξεχωριστό στη σχέση του με την πολιτική με σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση της Μέσης Ανατολής.
Σε μια εποχή που οι επαναστάσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο φαίνεται να οδηγούνται σε λάθος κατεύθυνση, η Ruth Hanau Santini προειδοποιεί τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μην απορροφηθούν από τις ευρωκεντρικές ανησυχίες τους.
Αντί να βιαστούν να συνάψουν μια συνθήκη τώρα και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειές της αργότερα, η Αιθιοπία, η Αίγυπτος και το Σουδάν θα πρέπει να ενώσουν τους ώμους για να σχεδιάσουν ένα νομικό πλαίσιο που προωθεί το κοινό τους μακροπρόθεσμο συμφέρον.
Η τρίτη ερώτηση που κάναμε στους ειδικούς μας, και το επίκεντρο αυτής της ανάρτησης, είναι: Πόσο πιθανή είναι μια σημαντική διάσπαση εντός της Αδελφότητας Μουσουλμάνων της Αιγύπτου μέχρι το τέλος του 2020;
H.A. Ο Hellyer συζητά την Αίγυπτο και τη θρησκεία με τον Ekmeleddin Ihsanoglu της Τουρκίας, τον πρώτο εκλεγμένο με ψήφους γενικό γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), του δεύτερου μεγαλύτερου διεθνούς οργανισμού μετά τα Ηνωμένα Έθνη.
Ο Ομάρ Ασούρ γράφει για τη ζωή του Ομάρ Σουλεϊμάν, του πρώην επικεφαλής της Αιγυπτιακής Γενικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, του αναπληρωτή του Χόσνι Μουμπάρακ λίγο πριν την ανατροπή του και πρώην υποψηφίου για την προεδρία. Ο Ασούρ συμπεραίνει ότι ο Σουλεϊμάν ήταν «ενεργός παίκτης μέχρι το τέλος». Ο Σουλεϊμάν πέθανε στο Κλίβελαντ του Οχάιο στις 19 Ιουλίου.
Η ταινία που μεταδόθηκε από το ISIS για τον θάνατο του καταρριφθέντος Ιορδανού πιλότου Muadh al-Kasasbeh προσπάθησε να φέρει μια σφήνα μεταξύ της άρχουσας ελίτ της Ιορδανίας (ιδιαίτερα του βασιλιά Αμπντάλα) και του λαού της. Ο Σουλτάνος Μπαράκατ και ο Άντριου Λέμπερ υποστηρίζουν ότι ο περιφερειακός συνασπισμός κατά του Ισλαμικού Κράτους παρείχε ένα κάλυμμα της αραβικής συμμετοχής στην εκστρατεία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλά οι αραβικές κυβερνήσεις δεν έκαναν πολλά για να φέρουν το κοινό τους μαζί τους.